Niektóre środki powierzchniowo czynne o właściwościach hamowania korozji są powszechnie stosowane w słabo kwaśnych i obojętnych roztworach, szczególnie w ściekach oleistych, w których odporność na korozję metali jest zwykle oparta na lipofilowych środkach powierzchniowo czynnych. Środki powierzchniowo czynne z inhibitorem korozji mogą tworzyć film adsorpcyjny na powierzchni metalu. Analiza widma energetycznego XPS i spektroskopia impedancji elektrochemicznej powierzchni elektrody metalowej w ośrodku korozyjnym zawierającym surfaktanty może udowodnić, że surfaktanty działają jako inhibitory korozji poprzez efekt pokrycia geometrycznego.

Obecnie chemiczna powódź jest główną metodą trzeciorzędowego odzyskiwania ropy w Chinach. Środki powierzchniowo czynne są odpowiednie do powodzi chemicznych. Na podstawie praktycznego doświadczenia zawodowego wielu ekspertów i uczonych przedstawiło następujące wymagania dotyczące środków powierzchniowo czynnych na polach naftowych:

Na tej podstawie z powodzeniem opracowano szereg nowych środków powierzchniowo czynnych, takich jak alkilopoliglikozydy (APG) i glukonamid (APA), które powstają w reakcji glukozy i lipidów z alkoholami lub kwasami tłuszczowymi oraz ED3A, który ma zarówno powierzchnię aktywność i silna zdolność kompleksowania z jonami wapnia i magnezu, uzyskane przez modyfikację EDTA. Eter monosulfonianu heksadecylodifenylu (C16MADS); Środek powierzchniowo czynny GEMINI; kruche, reaktywne biosurfaktanty itp. Ale te surfaktanty nie są szeroko stosowane w przemyśle skórzanym. Doniesiono, że alkilopoliglicerol (APG) i inne środki powierzchniowo czynne (takie jak JFC itp.) Były stosowane jako środki do namaczania skóry, środki odtłuszczające do skóry, wypełniacze do regeneracji, środki zmiękczające tłuszcz oraz środki barwiące i natłuszczające. Zastosowanie tego rodzaju materiału do produkcji skóry jest korzystne dla ochrony środowiska i ekologii.

Środki powierzchniowo czynne do wypierania oleju można podzielić na typy niejonowe i jonowe. Aby poprawić działanie surfaktantów, naukowcy zbadali szereg nowych surfaktantów, takich jak surfaktanty niejonowe anionowe, surfaktanty fluorowe, surfaktanty Gemini, surfaktanty biologiczne i tak dalej. Te nowe środki powierzchniowo czynne mają nie tylko dobrą aktywność powierzchniową, ale także mają właściwości odporności na temperaturę i soli. Obecnie surfaktanty nadal mają pewne problemy, takie jak złożony proces syntezy, wysokie koszty i niewystarczające zastosowanie. Aby rozwiązać te problemy, konieczna jest poprawa struktury molekularnej środków powierzchniowo czynnych lub zmieszanie ich z alkaliami i polimerem, aby stać się metodą potencjalnego wypierania oleju.

Kauczuk silikonowy jest rodzajem polimeru silikonowego, uzyskuje się go poprzez kontrolowanie długości szkieletu i sieciowanie grup organicznych ze szkieletem, izolator wykonany jest z gumy silikonowej, następnie przedstawię rolę izolatora z gumy silikonowej.

Skuteczność ochrony środków powierzchniowo czynnych dotyczy głównie toksyczności i podatności na biodegradację samych środków powierzchniowo czynnych oraz poprawy szybkości absorpcji środków powierzchniowo czynnych do innych materiałów chemicznych. Na tej podstawie z powodzeniem opracowano szereg nowych środków powierzchniowo czynnych, takich jak alkilopoliglikozydy (APG) i glukonamid (APA), które powstają w reakcji glukozy i lipidów z alkoholami lub kwasami tłuszczowymi oraz ED3A, który ma zarówno powierzchnię aktywność i silna zdolność kompleksowania z jonami wapnia i magnezu, uzyskane przez modyfikację EDTA. Eter monosulfonianu heksadecylodifenylu (C16MADS); Środek powierzchniowo czynny GEMINI; kruche, reaktywne biosurfaktanty itp.

W celu poprawy wydajności elektrolitu i jakości powłoki często dodaje się niektóre dodatki. Środki powierzchniowo czynne są jednym z głównych rodzajów dodatków. Środki powierzchniowo czynne mają funkcje wygładzania, rozjaśniania, dyfuzji, zmiany fizycznych właściwości powłoki i hamowania ucieczki kwaśnej mgły. Środki powierzchniowo czynne powszechnie stosowane w galwanizacji to Ping Jia, emulgator OP, dodecylosiarczan sodu, metylenobisftalenosulfonian sodu, fluorowy środek powierzchniowo czynny, ester tlenku polietylenu kwasu tłuszczowego, olej rycynowy z polietylenu, itp.

Rozcieńczony roztwór środka powierzchniowo czynnego jest zgodny z zasadą idealnego rozwiązania. Ilość środka powierzchniowo czynnego zaadsorbowanego na powierzchni roztworu rośnie wraz ze wzrostem stężenia roztworu. Gdy stężenie osiągnie lub przekroczy określoną wartość, ilość zaadsorbowanego środka powierzchniowo czynnego już nie wzrasta. Te nadmierne cząsteczki środka powierzchniowo czynnego są nieuporządkowane lub występują w roztworze regularnie. Praktyka i teoria pokazują, że tworzą one w roztworze asocjacje, zwane micelami. Ciśnienie powierzchniowe membrany adsorpcyjnej: Surfaktant adsorbuje się na granicy faz gaz-ciecz, tworząc błonę adsorpcyjną. Na przykład, beztarciowy ruchomy arkusz pływający jest umieszczony na interfejsie w celu popchnięcia adsorpcyjnej membrany plazmowej wzdłuż powierzchni roztworu. Membrana wytwarza nacisk na pływający arkusz. Ten nacisk nazywa się naciskiem powierzchniowym. Lepkość powierzchniowa: Podobnie jak ciśnienie powierzchniowe, lepkość powierzchniowa jest właściwością nierozpuszczalnych membran molekularnych.

Solubilizacja zanieczyszczenia olejem przez micele środka powierzchniowo czynnego może być ważnym mechanizmem usuwania niewielkiej ilości zanieczyszczenia płynem z powierzchni stałej. Substancje organiczne nierozpuszczalne w wodzie są dodawane do różnych części miceli w celu utworzenia przezroczystych i stabilnych roztworów ze względu na ich różne właściwości. Do niepolarnego rdzenia miceli dodaje się niepolarne zanieczyszczenie olejem, a zanieczyszczenie olejem polarnym dodaje się do obszaru grupy polarnej skorupy miceli zgodnie z jego biegunowym rozmiarem i strukturą molekularną lub polaryzacją cząsteczki zanieczyszczenia olejem jest zakotwiczona powierzchnia miceli, podczas gdy niepolarne łańcuchy węglowodorowe są wstawiane do rdzenia miceli. Dlatego efekt solubilizacji usuwania zanieczyszczenia olejem polega na tym, że zanieczyszczenie olejem rozpuszcza się w cieczy myjącej, co uniemożliwia osadzanie się oleju na powierzchni przedmiotu i znacznie poprawia efekt mycia.

Ilość adsorpcji na powierzchni wzrasta wraz ze wzrostem stężenia roztworu. Gdy stężenie osiągnie lub przekroczy określoną wartość, ilość adsorpcji nie wzrośnie. Te nadmierne cząsteczki środka powierzchniowo czynnego są nieuporządkowane lub występują w roztworze regularnie. Praktyka i teoria pokazują, że tworzą one asocjacje w roztworze, zwane micelami. Cząsteczki środka powierzchniowo czynnego są cząsteczkami amfifilowymi z grupami hydrofilowymi i lipofilowymi. Woda jest silną cieczą polarną. Gdy środek powierzchniowo czynny rozpuszcza się w wodzie, zgodnie z zasadą podobieństwa polarności oraz różnicy polarności i odpychania, jego grupa hydrofilowa i woda są indukowane do rozpuszczenia w wodzie, a jej grupa hydrofilowa i woda odpychają i opuszczają wodę. W wyniku tego cząsteczki (lub jony) środka powierzchniowo czynnego są adsorbowane na dwufazowym interfejsie, co zmniejsza napięcie międzyfazowe między dwiema fazami. Im więcej cząsteczek (lub jonów) środka powierzchniowo czynnego jest zaadsorbowanych na interfejsie, tym bardziej maleje napięcie międzyfazowe.

Modyfikacja chemiczna powierzchni polega na zakończeniu modyfikacji powierzchni przez miejscowe powlekanie powierzchni cząstek nieorganicznych przez reakcję chemiczną lub adsorpcję chemiczną między środkami powierzchniowo czynnymi a cząstkami nieorganicznymi. Liu Qian i inne środki powierzchniowo czynne stosowały glikol polietylenowy do obróbki najdrobniejszych cząstek SiC. Łańcuchy molekularne glikolu polietylenowego zostały zmodyfikowane na powierzchni cząstek SiC, które działały jako bariera steryczna, aby zapobiec ponownemu połączeniu stałych cząstek SiC. Proszki SiC traktowane surfaktantem o nieregularnym kształcie lub aglomeracji mogą adsorbować długie łańcuchy molekularne surfaktantów na wadach powierzchniowych i zawieszonych wiązaniach cząstek, przyspieszać rozpad dużych cząstek lub aglomerowanych cząstek i poprawiać dyspersję cząstek SiC.

Zgodnie z charakterystyką środków powierzchniowo czynnych wybrano 9 rodzajów środków powierzchniowo czynnych, 7 z nich wybrano i przeprowadzono eksperymenty odbarwiania z jednym środkiem powierzchniowo czynnym. Wybrano pięć związków o lepszym działaniu. Optymalny preparat 3 zbadano w eksperymencie ortogonalnym. Optymalne warunki technologiczne to A3B2C1D3 o konsystencji pulpy 9%, dawce środka odbarwiającego 0,8%, temperaturze odbarwiania 50 ° C, czasie odbarwiania 50 min i jasności miazgi gazetowej 56,1% po odbarwieniu.

W roztworze cząsteczki środka powierzchniowo czynnego migrują na powierzchnię rozpuszczalników, zmniejszając napięcie powierzchniowe (woda lub inne rozpuszczalniki). Grupy polarne środków powierzchniowo czynnych są skierowane bezpośrednio na powierzchnię rozpuszczalnika, a łańcuchy węglowodorowe są wyciągane w powietrze. Ten rozkład powoduje wyrównanie siły powierzchniowej, w wyniku czego napięcie powierzchniowe maleje. Napięcie powierzchniowe pozostało stałe po zmniejszeniu do krytycznego stężenia miceli, a cząsteczki środka powierzchniowo czynnego były rozprowadzane na powierzchni rozpuszczalnika aż do utworzenia struktury monowarstwowej. Napięcie powierzchniowe pomaga zaprojektować skuteczny atrament. Ponieważ proces powlekania kolorami i te parametry mają świetny związek. Wiele wad w warstwie barwiącej można przypisać napięciu powierzchniowemu.

Biodegradacja środków powierzchniowo czynnych jest jedną z najczęściej badanych metod i została przyjęta przez niektóre oczyszczalnie ścieków. Metodę tę można z grubsza podzielić na metodę osadu czynnego, metodę fermentacji beztlenowej i metodę samoczyszczenia gleby. Wszystkie wykorzystują cechy mikroorganizmów, które mogą wykorzystywać środek powierzchniowo czynny jako jedyne źródło węgla w celu zakończenia degradacji środka powierzchniowo czynnego.

W roztworze cząsteczki środka powierzchniowo czynnego migrują na powierzchnię rozpuszczalników, zmniejszając napięcie powierzchniowe (woda lub inne rozpuszczalniki). Grupy polarne środków powierzchniowo czynnych są skierowane bezpośrednio na powierzchnię rozpuszczalnika, a łańcuchy węglowodorowe są wyciągane w powietrze. Ten rozkład powoduje wyrównanie siły powierzchniowej, w wyniku czego napięcie powierzchniowe maleje. Napięcie powierzchniowe pozostało stałe po zmniejszeniu do krytycznego stężenia miceli, a cząsteczki środka powierzchniowo czynnego były rozprowadzane na powierzchni rozpuszczalnika aż do utworzenia struktury monowarstwowej. Napięcie powierzchniowe pomaga zaprojektować skuteczny atrament. Ponieważ proces powlekania kolorami i te parametry mają świetny związek. Wiele wad w warstwie barwiącej można przypisać napięciu powierzchniowemu.