Wiele badań wykazało, że zwilżalność alkilopoliglikozydów jest związana z ich strukturą.

2018-10-08 10:35:51

Ogólnie, napięcie powierzchniowe powierzchni włókna jest stosunkowo niskie i nie jest łatwo zwilżane przez wodę. Teoria zwilżania stwierdza, że ​​aby włókno mające właściwości powierzchni o niskiej energii zostało całkowicie zwilżone wodą, wymagane jest, aby napięcie powierzchniowe wody było równe lub mniejsze niż krytyczne napięcie powierzchniowe włókna. Gdy woda ma napięcie powierzchniowe do 72 75 × 10-3 N / m w 20 ° C, konieczne jest dodanie środka powierzchniowo czynnego, aby obniżyć napięcie powierzchniowe wody, aby szybko zwilżyć włókna. Penetranty są szeroko stosowane do odklejania, szorowania, merceryzowania, wybielania, barwienia, drukowania i wykańczania. Środki powierzchniowo czynne stosowane jako środki penetrujące i zwilżające to głównie anionowe środki powierzchniowo czynne i niejonowe środki powierzchniowo czynne. Kationowe środki powierzchniowo czynne nie są odpowiednie jako środki zwilżające, ponieważ mają silną adsorpcję włókien, co z kolei utrudnia dalsze zwilżanie.

Wiele badań wykazało, że zwilżalność alkilowych poliglikozydowych środków powierzchniowo czynnych ma następującą zależność od ich struktury:

We wszystkich typach homologów surfaktantów zwilżalność wzrasta wraz ze wzrostem łańcucha węglowego, ale wszystkie mają wysoką wartość.

Rozgałęzione alkilowe środki powierzchniowo czynne mają lepszą zwilżalność niż liniowe alkilowe środki powierzchniowo czynne.

Wprowadzenie drugiej grupy hydrofilowej do cząsteczki skutkuje zmniejszoną zwilżalnością i poprawioną zwilżalnością po estryfikacji lub amidowaniu.

W jonowym środku powierzchniowo czynnym grupa hydrofilowa znajduje się w środku łańcucha molekularnego, a zwilżalność jest dobra, a im bliżej końca cząsteczki, tym gorsza zwilżalność.

W niejonowych środkach powierzchniowo czynnych zwilżalność wzrasta wraz ze wzrostem liczby EO, ale z ograniczeniem.

Równowaga hydrofilowo-lipofilowa (HLB) środka powierzchniowo czynnego jest związana z zwilżalnością. Wartość HLB jest zbyt niska, nadaje się do stosowania jako emulgator, jest zbyt wysoka na detergenty, a środek jest używany jako środek zwilżający. Ponadto, przy stosowaniu środków zwilżających i penetrantów, konieczne jest również uwzględnienie wpływu czynników, takich jak temperatura, pH i charakterystyka przetwarzania.

Temperatura stosowania: W przypadku jonowych środków powierzchniowo czynnych lepiej jest użyć punktu Kraffta (TK), który jest zbliżony do temperatury roboczej roztworu. W punkcie Kraffta krytyczne stężenie miceli (cmc) środka powierzchniowo czynnego jest równe jego dużej rozpuszczalności, w którym to momencie środek powierzchniowo czynny osiąga wysoką pojemność. W przypadku niejonowych środków powierzchniowo czynnych rozcieńczony roztwór wodny wykazuje odwracalną separację dwufazową w wąskim zakresie w pobliżu temperatury mętnienia, a zatem dla niejonowych środków powierzchniowo czynnych zasadniczo wybiera się substancję o temperaturze mętnienia wyższej niż wysoka temperatura robocza roztworu.

Kwasowość i zasadowość: Kwasowość i alkaliczność nie tylko wpływa na rozpuszczalność i działanie penetrantu, ale także rozkłada penetrant, gdy jest ciężki. Tabela 2 przedstawia zależność między kwasowością roztworu a penetrantem. Penetrant: Wybór penetrantu w bieleniu jest związany z metodą wybielania. Wybielanie podchlorynu sodu jest ogólnie wybrane spośród niejonowych penetrantów, sulfonianowych grup bursztynianowych i alkilonaftalenosulfonianów jest również dostępnych; Wybielanie H2O2 jest wybrane spośród oksyetylenowanych nonylofenoli; wybielanie podchlorynem sodu jest na ogół wybrane spośród średnich lub wysokich alkoholi lub kwasów tłuszczowych. Addukt polioksyetylenowy, addukt polioksyetylenowy alkilofenolu i tym podobne.